"Helemaal niet wat ons in de brochures beloofd werd!"
22 Maart
2016: de aanslagen te Brussel, een zwarte dag voor het vaderland. Beelden van terreur en ontreddering
blijven nog lang op het netvlies nasmeulen. 28 juni 2016: opnieuw wordt een
luchthaven getroffen, ditmaal in Istanbul. Verschrikkelijke beelden van
bloedende slachtoffers. Maar er is ook een ander verhaal. Een verhaal dat zelden
de media haalt. Het verhaal van de omgekomen zelfmoordterrorist die tot zijn
ontsteltenis moet vaststellen dat het Paradijs niet beantwoordt aan de
verwachtingen. Een beklijvend portret.
Van onze reporters Kevin Putain en Rolf De Grammaticawolf
HIERNAMAALS
- district Allah & zonen, 15u30. We ontmoeten Khalid El Bakraoui op het
terras van de Allah Snackbar op de Place Des Martyrs. Hij nipt met enige
tegenzin aan een lauw blik Cara pils, de ontgoocheling valt af te lezen op zijn
gelaat, of wat daar van overblijft. De Patchwork overheidsdienst van het
Hiernamaals heeft het restauratiewerk aan Bakraoui's gelaat slechts ten dele
weten te voltooien. “Personeelstekort”, gromt Bakraoui terwijl hij wat pulkt
aan een etterende korst ter hoogte van zijn linkeroog. “Ja mijnheer, ik moet
toegeven dat ik me het Hiernamaals anders had ingebeeld. Ik ben hier al sinds
22 maart, ik ben nog steeds niet fatsoenlijk opgelapt en denk je dat ik al van
bil ben kunnen gaan? Niks van, wachtrijen tot aan de horizon! Maar dat vertellen
ze je er niet bij hè, wanneer je gerecruteerd wordt!”
Bakraoui is
duidelijk aangedaan door de gebrekkige dienstverlening voor omgekomen
zelfmoordcommando’s. “Een regelrechte schande is het. Al die mooipraterij van het
leiderschap op Aarde. Al die marketingtrucs, al die blinkende infobrochures! De
dag voor de aanslagen stond ik nog voor de spiegel te glimlachen, al drie weken
geen handvlucht op mijn WTC-toren laten crashen. Want ja, dat raden ze aan in
strijderskringen: vrouwen noch zelfbevrediging tijdens de Tour (of Duty – Ed),
ammunitie sparen is de boodschap. Je moet zo gretig mogelijk staan want je wil
natuurlijk geen belachelijk figuur slaan wanneer je je 77 maagden afwerkt”.
Bakraoui nipt nogmaals aan zijn Cara en mompelt enkele onverstaanbare
profaniteiten. “Ik zit hier al drie maanden met mijn vingers, nu ja, stompjes
te draaien na mijn aanslag en mijn chrum staat op ontploffen. Maar weet je welk
gerucht hier de ronde doet? Dat de belofte van die 77 maagden een dikke leugen
is! Ik zweer het op de Heilige Voorhuid van de Profeet (Vrede zij met hem): als
blijkt dat ik mijn eigen olie zal mogen oppompen, word ik kruisvaarder. Die
kliek heeft tenminste nog goede waar om te zuipen, mede van een goed jaar en
dergelijke. Zie mij hier nu zitten met die lauwe Cara. Respectloze honden.”
We
verplaatsen ons naar de Paradijseleke Hammam om te praten met Gonwanna Puppa
Aleikum, de hoofdconcubine en tevens administratief diensthoofd van de
Maagdenliga. De kritiek op de maagdenwerking is haar niet vreemd, doch
nuanceert zij de bemerkingen van de omgekomen jihadi’s. “Mijnheer, laat me u
even iets uitleggen”, aldus Aleikum. “Er bestaat op Aarde al eeuwen een
misverstand: 77 maagden ter beschikking van de Heilige Strijder, de ene al
jonger en lieflijker dan de andere. Dat is niet helemaal correct... Wat ze niet
begrijpen is dat het gaat over dé 77 maagden ter beschikking van de Heilige
Strijders. Jawel: DE 77! Inderdaad, dezelfde! Wat dacht je nou zelf, dat de
maagden hier aan de olijfbomen groeien? Neen mijnheer, sinds het jaar 1099 –
ten tijde van de belegering van Jeruzalem door Godfried van Bouillon – draaien
wij hier op een identiek personeelsbestand. Sindsdien is het budget voor
degelijk opgeleid personeel opgedroogd. Wij hebben helemaal niks in de pap te
brokken over het oudstrijders-behaagbeleid in het Hiernamaals. Ze hebben ons
mooi bij onze flamoes want volgens het Heilige Decreet (Vrede zij met Hem) aangaande
syndicale rechten mag je pas vanaf 80 personeelsleden een vakbond instantiëren.
Wij vallen dus nipt uit de boot”.
Aleikum
heeft het bovendien helemaal niet zo begrepen op de huidige generatie
terroristen. “Broekventjes! Niet weten hoe ze de naam van de profeet moeten
spellen maar hier de Grote Ahmed komen uithangen omdat ze een ritje met de
bomgordel hebben gemaakt? Amateurs zijn het! Wij zijn echte venten gewoon!
Paarden en kromzwaarden, echte manskerels gehard in de strijd! Niet van die
puistenkoppen die hun training op de PlayStation hebben genoten. Om nog van de
pretentie te zwijgen. Wij krijgen hier vaak verwijten naar het hoofd geslingerd
van: lelijke ouwe taart met uw preut als een scheepsdok! Nu, toegegeven, wij
hebben er al frisser uitgezien, maar het is niet uitzonderlijk dat wij een paar
seconden later hun premature detonatie mogen opkuisen. Ze vergeten dat wij hier
de boel al bijna een millennium draaiende houden! Met die zelfmoordhype van
tegenwoordig draaien wij hier onredelijke uren. Oudste beroep ter wereld en nul
respect!”
Onze reporters
wisten Allah himself te strikken voor commentaar. Op zijn prestigieuze kantoor
op de Avenue Chameau krijgen we muntthee en honingkoekjes aangeboden. “Mijnheer,
staat u mij toe onmiddellijk met de deur in huis te vallen en u er attent op te
maken dat mijn laatste bestseller (de Koran - Ed.) helemaal niet aanzet tot het
plegen van zelfmoordaanslagen. Een volkomen misvatting. Zelfs onze profeet
Mohammed (vrede zij met hem) zou dergelijke verwerpelijke praktijken niet
goedkeuren.” Allah pinkt zowaar een traan weg. “Ik begrijp trouwens niet waarom
men dit in mijn naam doet en slogans blijft hanteren als ‘Allah is Groot!’. Exact
1m74, laatste keer dat ik me liet opmeten. Ik klaag niet maar om daar nu zo een
misbaar over te maken, dat is toch een beetje overdreven”. We nemen afscheid en
worden hartelijk uitgewuifd. Het is moeilijk te bevatten dat deze charmante
godheid als boegbeeld van een terreurorganisatie wordt bestempeld.
